Nu staat de TV weer aan en is het langzamerhand tijd voor de gebruikelijke holle woorden. Topjournalisten in Den Haag bellen het hele kabinet en parlement af om ons door te geven hoe afschuwelijk iedereen het vindt. Van Jesse Klaver tot Diedrik Samsom, van Halbe Zijlstra tot Henk Krol. Ook de Koning laat weten dat hij het nieuws heeft gevolgd en Veiligheidsbobo Dick Schoof vertelt dat hij met de autoriteiten nadrukkelijk naar de Nederlandse evenementen kijkt. Ik ben weer helemaal gerust. Verder gebeurt er helemaal niets. Ook het wielerfeessie gaat gewoon weer door. Door de Tourdirectie verklaard “opdat de terroristen zien dat ze ons er niet onder krijgen”, maar in werkelijkheid natuurlijk gewoon een kwestie van poen en juichen.
 
Ik weet vanzelfsprekend dat de ramp in Nice onvergelijkbaar is met de gebeurtenissen op de Mont Ventoux van gistermiddag. De paralel is echter mijn moedeloze gevoel. Achteraf zie ik het leger van obligate, nietszeggende ouwehoeren steeds verder groeien. Duidelijk is, dat een éénling, een godsdienstwaanzinnige die een vrachtwagen huurt om op de massa in te rijden, van te voren niet te herkennen is. Dat er daardoor afschuwelijke incidenten kunnen plaatsvinden is niet te voorkomen. Maar bij een wedstrijd om een berg signaleer je de idioten toch vroeg genoeg? Iemand die zich aan de voet van de berg meldt in een groen pak met een drietand....... Of een man in korte broek en op teenslippers met zijn nationale vlag van 7 bij 12 meter ........ Een naar bier stinkende braller die met de renners meeholt met het gevaar van struikelen en valpartij……..
 
Gewoon een kwestie van poen en juichen. Een Tourdirectie (ASO) die al jaren laat zien dat zij de sportieve waarborgen aan zijn laars lapt. Dingen zoals hekken langs het parcours en een goede bewaking daarvan, minder motoren, minder auto’s met wauwelende bankdirecteuren. Na ieder incident holle woorden en verder gebeurt er niets. Over naar het volgende feessie. Over een week staat een half miljoen mensen langs de gracht om te juichen naar een onafzienbare stoet bootjes met mensen met veren in hun reet. Niet omdat ze de homobeweging willen steunen, maar om een feessie te vieren. Half oktober gaat “De Wereld draait door” alweer speculeren over een eventuele Elfstedentocht en honderdduizenden leggen het carnavalspak alweer klaar. Tijdens beklimmingen vormen toeschouwers een haag die slechts nog doorgang biedt aan twee kinderfietsjes en beïnvloeden daarmee iedere keer het verloop van de wedstrijd.
 
En nu stop ik met somberen. Ik ga zo naar de spoorbaan Amersfoort-Zwolle die door mijn dorp loopt. Niet omdat ik suïcidaal ben vanwege de gebeurtenissen in Frankrijk hoor. Nee, ik ga een paar Pokemonnen vangen.