Laat zich in een niet al te zware etappe aan het begin van deze Tour, vrijwillig en onnodig afzakken naar een tweede peletonnetje dat op ruim negen minuten rijdt, omdat hij dan niet meer tot de favorieten hoort en daardoor veel gemakkelijker zijn slag kan slaan. “Dan heb ik kans dat ze me een keer laten gaan” zegt hij er zelf over. Ik begrijp daar helemaal niets van. Zou het echt zo werken? Misschien ook een idee voor Frank de Boer in de Champions League. “Jongens, zorg er bij de rust voor dat we met 4-0 achterstaan, dan denkt Barcelona dat we er geen reet van kunnen en dan scoren we na rust gewoon vijf keer.

Ik hoorde trouwens deze week iemand betogen, dat de populariteit van het wielrennen een behoorlijke klap heeft gehad na het dopingschandaal rond Lance Armstrong. Ik betwijfel dat. Volgens mij is het langs de route nog even druk, staat het publiek massaal op de bergen en aan de finish en hoor ik niets over tegenvallende kijkcijfers van de programma’s die er over gaan. Zelf had ik de afgelopen week weinig moeite om een keuze te maken tussen het wielrennen en het tennis op Wimbledon. Vanaf afgelopen maandag prachtige partijen gezien. Lisicki die die verveelde kop van die Williams eraf slaat. Murray die verschrikkelijk veel moeite heeft met Verdasco. Lisicki tegen Radwanska in drie sets. En wat te denken van het 4 ½ uur durende gevecht tussen Del Potro en Djokovic. Topamusement door topprestaties. Gewoon altijd proberen te winnen en geen psychologisch geouwehoer van de kouwe grond. Ik zie het interview met Del Potro al voor me: “Ik ga eerst even twee sets expres met 6-1 verliezen want dan denkt Djokovic dat ik ongevaarlijk ben en dan slaat-ie misschien niet zo hard meer”. Nee, iedere wedstrijd erop en rammen. En weet je wat ook zo fijn is bij die tennissers? Ze spelen toernooi na toernooi, minstens om de dag een wedstrijd en soms iedere dag. Drie setters en vijfsetters. Ze staan uren op de baan, vliegen het hele jaar door van tijdzone naar tijdzone zonder enig probleem met jetlag en leveren bijna constant een topprestatie. En dat allemaal op een bruine boterham met kaas, want wanneer hoor je nou over dopinggevallen in het tennis?